Rincon Bonaire
Wil jij Rincon Bonaire bezoeken? De oudste nederzetting van Bonaire is het dorpje Rincon. Vroeger was Rincon dan ook de hoofdstad voordat Kralendijk deze plaats innam. In het dorp wonen 1900 mensen. Het wordt gezien als het culturele centrum van Bonaire vanwege de festiviteiten, tradities en gewoontes.
Inhoudsopgave
Spaanse bezetting
In 1527 werd Rincon gesticht door de Spanjaarden. De nederzetting werd op een lager gelegen locatie opgericht, dit was uit tactische overweging, zo konden de piraten de kleine gemeenschap niet zien vanaf de zee. Vijandige zeemachten konden niet zien dat er een nederzetting was gesticht vanaf de zee. Ook kon er vanuit deze plek de oost- en westkant van de caribische zeen in de gaten worden gehouden. Vandaar dat het ook de naam Rincon kreeg, het was gelegen in een hoek van een pad richting het zuiden van het eiland.
De Spanjaarden konden goed leven van de landbouw dankzij twee waterbronnen waardoor er goed gebruik kon worden gemaakt van de landbouwgrond.
Nederlandse bezetting
In 1636 kwam Bonaire leeg te staan omdat de Spanjaarden de plek verlieten. Het eiland kwam in datzelfde jaar onder bestuur van de Hollandse WIC te staan. Ze wilden het gebied gebruiken om er aan mais en veeteelt te gaan doen. Ook zoutwinning was hier van belang. Omdat Bonaire zo goed als onbewoond was na de doortocht van de Spanjaarden, liet de WIC slaven importeren vanuit Afrika. Deze slaven kwamen te wonen in Rincon Bonaire. Rond 1700 woonden er zo’n 100 slaven in Bonaire. In 1800 bedroeg dit aantal 300. Ook werd Bonaire als strafkolonie gebruikt voor soldaten, die werden bij de slaven toegevoegd.
Rincon en de zoutpannen
Gedurende zo’n 4 maanden verbleven slaven die op de zoutpannen werkten alleen op de zondagen bij hun gezinnen in Rincon Bonaire. De rest van de week verbleven ze in zelfgemaakte hutjes bij de zoutpannen. Dit deden ze om te voorkomen dat ze iedere keer een tocht van 7 uren moesten afleggen. Op hun beurt werkten de vrouwen en de kinderen dan weer op de plantages.
Rincon na de WIC
In 1792 kwam er een einde aan de WIC. Dit was het moment dat Bonaire in overheidshanden kwam. De plantages rondom Rincon Bonaire werden overheidsplantages en de slaven werden overheidsslaven. Voor de slaven werden er zoals eerder beschreven slavenhuisjes rondom de zoutpannen gebouwd. Dit zorgde ervoor dat er rond 1850, 45 slavengezinnen werden verplaatst naar Tera Kora, tegenwoordig een wijk van Kralendijk. In 1863 werd de slavernij afgeschaft op Bonaire. Dit was goed nieuws voor de circa 750 slaven die in vrijheid werden gesteld.
In 1868 vond de Nederlandse overheid Bonaire niet interessant meer en werd het verkocht tijdens een openbare veiling op Curaçao. Twee privéondernemingen kwamen in het bezit van het eiland. Economisch kwam Rincon toen op eigen benen te staan.
Rincon ging door slechte tijden toen er vele gevallen van dysenterie en scheurbuik voorkwamen. Vanaf 1880 trekken vele mannen weg om ergens anders te gaan werken. Zo gaan er velen werken in Curacao, Aruba en Venezuela. Vele vrouwen en kinderen bleven in Rincon Bonaire.
